Η επιστήμη δεν σταματάει να μας εκπλήσσει. Οι γιατροί βρίσκονται κοντά σε ένα ακόμα επίτευγμα, αυτή τη φορά για τη νόσο του Alzheimer. Σύμφωνα με το Albert Einstein College of Medicine (US), πειράματα με φαρμακευτική αγωγή που διεξήχθησαν σε ποντίκια, έδειξαν ελπιδοφόρα αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της ασθένειας.
Το φάρμακο για τη νόσο του Alzheimer
Ύστερα από έρευνες που έγιναν πειραματικά σε ποντίκια, το φάρμακο φάνηκε πως είχε θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την νόσο του Alzheimer. Οι προμελέτες δίνουν στοιχεία για το κατά πόσο η συγκεκριμένη θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ανθρώπους. Οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα και ελπίζουν ότι θα πετύχουν.
Η γιατρός Ana Maria Cuervo, την δεκαετία του ’90, ανακάλυψε ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου έχει την δυνατότητα να καθαρίζει από ανεπιθύμητες πρωτεΐνες. Αυτό γίνεται με τη μεσολάβηση της συπερόνης (CMA)· μια διαδικασία γνωστή ως αυτοφαγία.
Σύμφωνα με τη γιατρό, όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει ηλικιακά, αυτή η διαδικασία αρχίζει να περιορίζεται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος συσσώρευσης ανεπιθύμητων πρωτεϊνών, σε αδιάλυτη μορφή, οι οποίες βλάπτουν τα κύτταρα του εγκεφάλου.
Η αρχή του πειράματος
Όλα ξεκίνησαν από το ερώτημα αν η μειωμένη CMA επηρεάζει τελικά τα κύτταρα. Για να αποδειχθεί ο ισχυρισμός των επιστημόνων, αποφάσισαν να πειραματιστούν σε ένα ποντίκι, χωρίς αυτό να έχει CMA μέσα στους διεγερτικούς νευρώνες του εγκεφάλου του.
Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν: Παρουσιάστηκε βραχυπρόθεσμη απώλεια μνήμης, μειωμένη ικανότητα για περπάτημα και άλλα προβλήματα που είναι συμπτώματα στην ασθένεια.
Επιπλέον, η απουσία CMA διατάραξε βαθιά την πρωτεόσταση, την ικανότητα δηλαδή των κυττάρων να ρυθμίζουν τις πρωτεΐνες που περιέχουν. Συμπερασματικά, οι πρωτεΐνες που δεν κατάφεραν να διαλυθούν, έγιναν τοξικά σωματίδια για τα κύτταρα.
Οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν στη δραστηριότητα της CMA στους νευρώνες του ιππόκαμπου (την περιοχή του εγκεφάλου που είναι ζωτικής σημασίας για τη μνήμη και τη μάθηση). Διαπίστωσαν ότι η δραστηριότητα CMA σε αυτούς τους νευρώνες μειώθηκε σημαντικά.
Αποτελέσματα του πειράματος
Σύμφωνα με το πείραμα, η γιατρός Cuervo δήλωσε τα εξής: «Με βάση τα δεδομένα που ξέρουμε μέχρι σήμερα, όταν οι άνθρωποι φτάνουν στην ηλικία των 70 και 80, η CMA μειώνεται με φυσιολογικό τρόπο κατά 30% από το κανονικό της επίπεδο.
Ωστόσο, αν προκύψει σε αυτές τις ηλικίες κάποια νευροεκφυλιστική ασθένεια, η επίδρασή της στην κανονική πρωτεϊνική σύνθεση των εγκεφαλικών νευρώνων μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Η μελέτη έδειξε ότι η ανεπάρκεια CMA συμβάλλει στην γέννηση της νόσου του Alzheimer και επιταχύνει σημαντικά την εξέλιξή της.
Oι πρωτεΐνες, που ονομάζονται συνοδoί, συνδέονται με κατεστραμμένες ή ελαττωματικές πρωτεΐνες στα κύτταρα του σώματος. Οι συνοδοί μεταφέρουν το φορτίο τους στα λυσοσώματα των κυττάρων τα οποία αφομοιώνουν και ανακυκλώνουν τα απόβλητα.
Ωστόσο, για να φέρουν με επιτυχία το φορτίο τους σε λυσοσώματα, οι συνοδοί πρέπει πρώτα να τοποθετήσουν το υλικό σε έναν υποδοχέα πρωτεΐνης που ονομάζεται LAMP2A. Ο υποδοχέας δημιουργείται από τις μεμβράνες των λυσοσωμάτων. Όσο περισσότεροι υποδοχείς LAMP2A υπάρχουν στα λυσοσώματα, τόσο μεγαλύτερο είναι το πιθανό επίπεδο δραστικότητας CMA.
Η λειτουργία του φαρμάκου
Η ομάδα του Albert Einstein College of Medicine ανέπτυξε ένα νέο φάρμακο που φαίνεται πως έχει προοπτικές να καταπολεμήσει τη νόσο του Alzheimer. Το νέο φάρμακο ονομάζεται CA και κύρια λειτουργία του είναι η αύξηση του αριθμού αυτών των υποδοχέων LAMP2A.
Η γιατρός Cuervo δήλωσε ότι: «Το φάρμακο CA θα βοηθήσει στην απαλλαγή των τοξικών πρωτεϊνών από την διαδικασία της CMA και θα αποκαταστήσει τα επίπεδα LAMP2A»
Οι ερευνητές δοκίμασαν την CA σε δύο διαφορετικά ποντίκια με την νόσο του Alzheimer. Και στις δύο, οι δόσεις CA που χορηγήθηκαν σε διάστημα τεσσάρων έως έξι μηνών, βελτίωσαν τη μνήμη και μείωσαν την κατάθλιψη και το άγχος.
Εν κατακλείδι, το φάρμακο για τη νόσο του Alzheimer, για όσο διάστημα χορηγήθηκε, δεν έδειξε να επηρεάζει κάποιο άλλο ζωτικό όργανο. Αυτό γεμίζει αισιοδοξία τους επιστήμονες και πλέον η αντιμετώπιση για την νόσο είναι εφικτή.
