Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο (2020) ολοκληρώθηκαν και οι Έλληνες Παραολυμπιονίκες επέστρεψαν στο σπίτι πανηγυρικά. Έφεραν μαζί τους όχι 1, όχι 2, αλλά 11 μετάλλια.
Με το σθένος, την ασταμάτητη προσπάθεια, την επιμονή παρά κάθε αντιξοότητα, αυτοί οι ήρωες-αθλητές αποδεικνύουν σταθερά ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Και μάλιστα σε ένα κράτος στο οποίο, μέχρι πρότινος, η πρόβλεψη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ήταν (και σε ορισμένες περιπτώσεις παραμένει) ελάχιστη.
Τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες υποδέχθηκε ο Πρωθυπουργός
«Θέλω να πω πόσο περήφανους μας κάνατε και πόσο συγκινητικές ήταν οι στιγμές που μας χαρίσατε», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συγχαίροντας τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες.
Στη συνάντησή του με τους αθλητές συζητήθηκαν ζητήματα όπως η επαγγελματική αποκατάσταση των αθλητών με αναπηρία, αλλά και το γεγονός ότι πρόκειται να υλοποιηθεί Παραολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο στο Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου, προκειμένου να διευκολυνθεί η άθληση των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
Αλλά και για να δοθεί η απαραίτητη ώθηση και σε άλλα ΑμεΑ να αθληθούν, κάτι που μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ψυχικής τους υγείας.
Και πολύ άργησε, θα θέλαμε να τονίσουμε εμείς με τη σειρά μας, καθώς εδώ και χρόνια οι αθλητές με ειδικές ανάγκες αντιμετωπίζουν προβλήματα, εξαιτίας των ανύπαρκτων υποδομών και της έλλειψης στήριξης. Και οι ίδιοι οι Έλληνες Παραολυμπιονίκες τόνισαν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο στάδιο της προετοιμασίας τους. Ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, η επιτυχία τους είναι αδιαμφησβήτητη και μετριέται φέτος με τον αριθμό 11.
Ας δούμε, όμως, μερικές από τις φετινές επιτυχίες που μας έκαναν περήφανους και τους ανθρώπους πίσω από αυτές.
Θανάσης Γκαβέλας
Ο Θανάσης Γκαβέλας και ο συνοδός του, Σωτήρης Γκαραγκάνης, μας άφησαν άφωνους, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. Τ11, κάνοντας χρόνο 10,82. Κάνοντας το νέο παγκόσμιο ρεκόρ, δηλαδή. Τρέχοντας μέσα στη βροχή. Δύο άνθρωποι, συντονισμένοι στον απόλυτο βαθμό, με ένα κορδόνι μονάχα να τους συνδέει. Το βίντεο του αγώνα είναι τουλάχιστον συγκλονιστικό.
Λίγα λόγια για τον Θανάση
Ο Θανάσης είναι 22 ετών και σπουδάζει ψυχολογία. Σε ηλικία 10 ετών άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του, την οποία και έχασε σταδιακά (πάσχει από τη νόσο Stargardt). Από μικρός δοκίμαζε διάφορα αθλήματα μέχρι να καταλήξει στο στίβο. Σήμερα, παροτρύνει και άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν αναπηρίες να στραφούν στον αθλητισμό, καθώς μπορεί να τα βοηθήσει σημαντικά.
Δωροθέα Ποιμενίδου
Η Δωροθέα Ποιμενίδου κατέκτησε την τέταρτη θέση στο άθλημα του Ολυμπιακού Τόξου. Έφτασε μέχρι τον μικρό τελικό, όπου ηττήθηκε από την Τσανγιάν Γου (Κίνα) με 6-2.
Λίγα λόγια για τη Δωροθέα
Η Δωροθέα είναι 26 χρονών και κατάγεται από την Πιερία. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής στο Α.Π.Θ., είναι μέλος της Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας και μέλος της Εθνικής Ομάδας ΑμεΑ. Συμμετείχε και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016. Διατηρεί, επίσης, το Πανελλήνιο ρεκόρ, 619/720 στα 70 μέτρα στην κατηγορία των ΑμεΑ.
Η Δωροθέα γεννήθηκε με φωκομέλεια, με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσονται τα κάτω άκρα της. Φορά τεχνητά μέλη από όταν ήταν 1 έτους και η τοξοβολία μπήκε στη ζωή της όταν ήταν 8 ετών. Η αρχική αιτία που ξεκίνησε την τοξοβολία ήταν ότι δεν υπήρχαν υποδομές στην περιοχή όπου ζούσε για κολύμβηση ΑμεΑ.
Πάνος Τριανταφύλλου
Ένας ακόμη από τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες που διακρίθηκαν στο Τόκιο, είναι ο Πάνος Τριανταφύλλου. Μάλιστα, η διάκρισή του ήταν η πρώτη που σημειώθηκε για τη χώρα στην Ιαπωνία. Ο Πάνος κέρδισε με 15-6 τον Γάλλο Βαλέ στη σπάθη Β, κατακτώντας την τρίτη θέση στο αγώνισμα. Στα ημιτελικά ηττήθηκε από τον Πολωνό Κάστρο.
Λίγα λόγια για τον Πάνο Τριανταφύλλου
Στα 35 του χρόνια, η πορεία του Πάνου είναι εντυπωσιακή. Στο Ρίο, το 2016, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο και το χρυσό στο παγκόσμιο κύπελο της Ολλανδίας, το 2019. Το τροχαίο ατύχημα που είχε στα 18 του χρόνια άλλαξε τη ζωή του. Ωστόσο, παρά το ατύχημα, ήθελε να αρχίσει να δραστηριοποιείται και αποφάσισε πως ο αθλητισμός θα ήταν η καλύτερη λύση. Στην αρχή ασχολήθηκε με το μπάσκετ και στη συνέχεια με την ξιφασκία.
Αυτοί είναι, λοιπόν, λίγοι μόνο από τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες που μας διδάσκουν καθημερινά τι σημαίνει να έχει κανείς σθένος. Αλλά και την αξία του να μην εγκαταλείπουμε.
