Κορίτσια, θα είμαι ειλικρινής. Και εμένα μου άρεσε το To All The Boys I‘ve Loved Before και το The Kissing Booth, όπως και άλλες ρομαντικές ταινίες που διαπραγματεύονται σχέσεις, από το Princess Bride, μέχρι το Titanic και το Notebook. Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως οι αντρικοί χαρακτήρες σε αυτές – για όσες από εμάς έχουν αυτήν την σεξουαλική προτίμηση – κάνουν τα γόνατά μας να τρέμουν λίγο.
Μπορούμε, επίσης, να πούμε με κάποια σιγουριά πως δεν είναι και πολύ πιθανό να υπάρχουν έξω από την οθόνη μας. Εντούτοις, έχουμε την προσδοκία ότι οι ρομαντικές μας σχέσεις θα εξελιχθούν τέλεια και συνήθως περιμένουμε από τον σύντροφο μας να πραγματοποιήσει ακριβώς όσα έχουμε φαντασιωθεί.
Τι εννοούμε, όμως, ακριβώς με τον όρο «προσδοκία» στις σχέσεις μας;
Το πρόβλημα της προσδοκίας στις σχέσεις
Είναι άλλο πράγμα να σκεφτόμαστε υποκειμενικά πως κάτι θα θέλαμε να γίνει – για παράδειγμα, να είχαμε ένα φλυτζάνι καφέ- και άλλο να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα προς την πραγματοποίηση αυτού του κάτι. Όπως, λοιπόν, ο καφές δεν πρόκειται να εμφανιστεί ως δια μαγείας στο χέρι μας, έτσι και όσα περιμένουμε από τους ανθρώπους γύρω μας δεν θα συμβούν αν δεν τα επικοινωνήσουμε.
Όσες ιστορίες και αν κατασκευάσουμε για τους γύρω μας και όσα σενάρια και αν κάνουμε, η αλήθεια παραμένει πως ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται και δρα διαφορετικά και, συχνά, εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτό που περιμένουμε εμείς.
Μη ρεαλιστικές προσδοκίες από το σύντροφο
1. Η ιδανική σχέση
Κάπου εδώ μας κατέστρεψαν τα rom-coms. Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ειδικούς σε θέματα σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο Heriot- Watt του Εδιμβούργου, τέτοιου είδους ταινίες παρουσιάζουν μια μη ρεαλιστική εικόνα για τις σχέσεις.
Προβάλλουν, επίσης, μια ιδανική εικόνα για τον σύντροφο που με μαγικό τρόπο «διαβάζει» τη σκέψη. Κανένας, λοιπόν, από τους δύο στο ζευγάρι δεν χρειάζεται να δουλέψει πολύ για να λειτουργήσει το ειδύλλιο. Επίσης, οι ταινίες αυτές χαρακτηρίζονται από τη λογική του «it was meant to be», δηλαδή πως το πεπρωμένο έβαλε το χεράκι του στην ονειρική σχέση που παρουσιάζουν, ενώ έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος.
Σοβαρά τώρα, σε ποιο ουράνιο και ποιο τόξο θα δούλευε η σχέση μεταξύ δύο 18χρονων που μόλις ξεκίνησαν το Πανεπιστήμιο και είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά, ε, To All the Boys: Always and Forever; Καλά, ίσως και να δούλευε. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι θα ήταν όλα ρόδινα.
2. Ο σύντροφός σου θα ξέρει τι σκέφτεσαι
Σε παρόμοια λογική με όσα είδαμε παραπάνω, συνήθως περιμένουμε ότι ο σύντροφός μας θα καταλάβει μαγικά ποιο είναι το πρόβλημά μας και τι θέλουμε. Είναι ο εξής, κλασικός διάλογος:
-Τι έχεις;
-Τίποτα
-Εντάξει, τότε.
Και δεν τον ξαναβρήκαν ποτέ ζωντανό…
Όσο εκνευρισμένες και αν είμαστε, καλό είναι να προσπαθούμε να εξηγούμε τα συναισθήματά μας και να εκφράζουμε όσα περιμένουμε από τον σύντροφό μας. Όπως οφείλουμε να κάνουμε και σε οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες σχέσεις, εξάλλου.
3. Θα αφιερώνει ολόκληρη τη ζωή του σε εσένα
Ω, ναι. Το τέλειο, κακό αγόρι που παράλληλα είναι ευαίσθητο – και που παράλληλα σε έχει κορώνα στο κεφάλι του και ξέρει κάθε μικρή λεπτομέρεια για όσα σου αρέσουν, και είναι κούκλος, και δεν γεννήθηκε, αλλά ο Θεός τον έριξε από τα σύννεφα σαν κομφετί- έχει και δική του προσωπική ζωή έξω από τα όρια της σχέσης. Και πρέπει να έχει!
Όπως πρέπει να έχουμε και εμείς. Δεν είναι υγιές να είμαστε συνεχώς μαζί, να μην έχουμε τα δικά μας ενδιαφέροντα ή τους δικούς μας φίλους. Αν ήθελα να ασφυκτιώ, θα μου αγόραζα κολάρο.
Bottom line, είναι σημαντικό να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες από τις σχέσεις μας. Να συζητάμε με τον σύντροφό μας και να θυμόμαστε ότι αν το παρακάνουμε μπορεί, επίσης, να τον πληγώσουμε.
Και κάτι τελευταίο. Το θέμα δεν είναι να προσπαθήσεις να βελτιώσεις κάποιες υπερβολικές απαιτήσεις που μπορεί να έχεις ώστε να μην μείνεις μόνη σου. Το θέμα είναι να έχεις μια υγιή σχέση στην οποία και οι δύο άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. Αν σε βοηθάει, ίσως να είναι και καλό να μείνεις μόνη σου για λίγο, να ενδοσκοπήσεις και να βάλεις σε τάξη μέσα σου τα θέλω σου.
