Όσο η πραγματικότητα αλλάζει, τόσο και η αντίληψη του εαυτού διαμορφώνεται, μεταμορφώνεται· το ζητούμενο είναι πάντα η επιβίωση. Η Άννα Βασιάδη πλάθει τα Τριάντα Τρία Αντι-κείμενα της ανάμεσα στα όρια του προσωπικού και του απρόσωπου, της αλήθειας και του μύθου, του ποιητικού λόγου και της προφορικότητας. Η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματός της έγκειται στη δύναμη των κειμένων και στον αντικατοπτρισμό τους.
Οι περιγραφές είναι άλλοτε εικαστικές, μεταφέροντας τον αναγνώστη στο μυστηριώδες ποιητικό σύμπαν κι άλλοτε ακροβατούν ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή. Η ματιά της είναι μεταμοντέρνα, δοκιμάζοντας τα όρια και τις φόρμες της ποίησης αλλά το νόημα στοιχειοθετείται από διαχρονικές αξίες αγγίζοντας το υψηλό.
Καμία χαρά δεν αποδεσμεύεται τελικά από τις συνέπειες της αποτυχίας της;
Σαν κέλυφος ραγίζει ό,τι δεν χωράει μέσα στο τετράγωνο κάδρο της ηθικής.
Μόνο μικροί κύκλοι σαν αυτόνομοι οργανισμοί ζουν για λίγο, δίχως να φοβούνται την τιμωρία.
Αυτό που ενώνει τα κείμενα μεταξύ τους δεν είναι σίγουρα η ομοιομορφία, αλλά αντιθέτως, η ετερότητά τους. Οι αινιγματικές μορφές, το πεζολογικό ύφος και η στοχαστική διάθεση συνθέτουν ένα οργανικό λογοτεχνικό σύνολο μέσα στο οποίο, ο αναγνώστης θα ανακαλύψει δικές του σκέψεις ή εμμονές.
Εκεί μέσα,
τελικά,
ίσως μπορέσεις να καταλάβεις ότι
η ελευθερία είναι το μόνο αντίδοτο για τις πληγές σου.
Αφού νηστέψεις από τον έρωτα, τις αρπαγές, τα ξίφη, τις φλόγες, τις τραγωδίες,
τον χρυσό και τους Θεούς,
τότε μόνο,
μόνη,
θα είσαι για πάντα
ελεύθερη.
Τέλος, αυτό που εύκολα διακρίνει κάποιος διαβάζοντας τα Τριάντα Τρία Αντι-κείμενα, είναι ο προσωπικός τόνος της ποιήτριας, μια δική της φωνή, που καταφέρνει με λογοτεχνική οξύτητα να μετατρέψει τις «εξομολογήσεις» της σε αναγνωστική απόλαυση.
Σκέψου πόση διαστροφή έχει
ο έρωτας.
Ερωτεύεσαι με το ανεξερεύνητο κομμάτι του εγκεφάλου
–όσο πιο χαώδης
ο έρωτας,
τόσο πιο ενδιαφέρων–
Με το μυαλό αγαπάς, τρέφεσαι, ανακαλείς
και μετά διαγράφεις.
Τα Τριάντα Τρία Αντι-κείμενα βρίσκονται σε μια ιδιαιτέρως περιποιημένη έκδοση από το «συρτάρι» με εντυπωσιακό εξώφυλλο, προτείνοντας έτσι, κάτι νέο στον χώρο της ποίησης.
Teaser: Τριάντα Τρία Αντι-κείμενα
Αφού αυτό που συνδέει τους ανθρώπους είναι άκρως μεταφυσικό και η συνθήκη της επαφής βασίζεται στο ένστικτο,
ποιος ο λόγος να μιλάμε για συμβάσεις;
Όταν λες «σ’ αγαπώ»,
ταΐζεις το μικρό τέρας μέσα μου
και με κάνεις να ξεχνώ ότι οι δότες είναι πάντα οι πιο απελπισμένοι. Η μόνη παρηγοριά είναι πως δεν φθείρεται ό,τι είναι άυλο ̇
έτσι μπορείς –αν θέλεις– να πιστέψεις στο πάντα.
Άλλωστε αν με ρωτήσεις πότε,
σου απαντώ ότι ένας τόνος μπορεί να κάνει τη διαφορά.
