Ένα βιβλίο, συνήθως, τραβάει την προσοχή μας, αρχικά από το εξώφυλλο, κατόπιν από τον τίτλο του και τέλος από την περίληψή του στο οπισθόφυλλο. Όταν δε, μας κατακτήσει και το περιεχόμενό του, τότε έχουμε κάνει διάνα!
Το Dancing in the … Πain, της Μαρίας Κίτρα, πληροί όλες τις άνω προδιαγραφές. Παιχνιδιάρικο – ατίθασο εξώφυλλο, πρωτότυπος – με λογοπαίγνιο – τίτλος και πολλά υποσχόμενη περίληψη.
Στο εσωτερικό του φιλοξενούνται δέκα διαφορετικές Μαρίες, σκορπισμένες στην πόλη και όχι μόνο. Δέκα Μαρίες σε διαφορετικές ηλικίες, με εντελώς διαφορετικές ζωές, με κάποια βασικά κοινά, μεταξύ τους, στοιχεία. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός τους, σε κάνουν να νιώσεις πολύ οικεία μαζί τους, μιας – και καθώς σου αφηγούνται – αισθάνεσαι σαν να τις γνωρίζεις ήδη ή μάλλον, θα ήθελες να τις γνωρίσεις παραπάνω. Είναι πολύ πιθανόν να ταυτιστείς με κάποια Μαρία.
Είναι τρωτές, γήινες, με πάθη, λάθη και όνειρα και δε διστάζουν να σου ανοιχτούν, ούτε φοβούνται ότι θα τις κρίνεις. Ίσως, όταν τελειώσει η ιστορία τους, να σε αφήσουν κάπως ανικανοποίητο, μιας και θα μπορούσε το κάθε διήγημα να αποτελέσει ένα ολόκληρο βιβλίο. Ωστόσο, σου αφήνει μια γλυκιά γεύση, όταν φτάνεις στο τέλος της καθεμιάς από αυτές.
Το Dancing in the … Πain, διαθέτει ακόμη ένα ατού!. Είναι ένα βιβλίο τσέπης με δέκα αυτοτελή διηγήματα. Ό,τι καλύτερο για να το έχεις μαζί σου παντού, όπου κι αν πας, όπου κι αν βρίσκεσαι. Στο μετρό, το λεωφορείο, στην αναμονή για γιατρό, στην ουρά για τράπεζα, κι όπου μπορείς να φανταστείς.
Είναι η καλύτερη παρέα για να σε βγάλει λίγο – ή όσο εσύ θες – από τη σκληρή σου πραγματικότητα, βάζοντάς σε να περπατήσεις μαζί τους στους δικούς τους δρόμους, καθώς θα αναρωτιέσαι ποια απ’ όλες τις ηρωίδες είναι η συγγραφέας; Μήπως όλες ή … καμία;
Βάλε τις Μαρίες στην τσεπούλα σου, στην τσάντα σου, μέσα από το μπουφάν και θα βρουν εκείνες μόνες τους το δρόμο προς την καρδιά σου. Γιατί θα σε κατακτήσουν. Αυτό, είναι το μόνο σίγουρο.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι κάπου έχει υπάρξει, κάπου υπάρχει και κάποια στιγμή θα υπάρξει μια Μαρία στη ζωή μας!
Teaser: Dancing in the … Πain
Το Μαράκι, στα δέκα του χρόνια, είπε δυνατά τη λέξη «πουτάνα» και παρόλο που έφαγε ένα ξεγυρισμένο χαστούκι από τη μητέρα της, εκείνη ήταν ευτυχισμένη…
Η Μαρία ή αλλιώς ο Μάριος, όπως χαϊδευτικά τη φώναζαν οι γονείς της, ήταν το απόλυτο αγοροκόριτσο στην καρδιά της εφηβείας της, αλλά κοίτα να δεις που την πάτησε όταν ερωτεύτηκε το ομορφότερο αγόρι του χωριού της…
Όταν κατατάχθηκε στο στρατό η Μαρία, τα έφτιαξε με τον όμορφο Αθανάσιο, το παιδί του κυλικείου στο κέντρο εκπαίδευσης. Ήταν εκείνος με τον οποίο είχε τον πρώτο της οργασμό. Μετά έμαθε ότι ο Αθανάσιος, έγινε… διάκος!
Η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Μαρία, αν και δυναμική στη ζωή της, φοβόταν υπερβολικά τα αεροπλάνα, ώσπου γνώρισε τον κύριο … αδύνατο και της μίλησε για το τρενάκι του τρόμου…
Η συντηρητική και εσωστρεφής καθηγήτρια Μαρία, στα 38 της γνώρισε την ατίθαση δίμετρη 25χρονη Χλόη κι έκανε τον πρώτο της δεσμό με θηλυκό…
Ένα ζεστό δεκαπενταύγουστο που η Μαρία είχε την ονομαστική της γιορτή, τα παράτησε όλα, έβαλε ένα χειμωνιάτικο κόκκινο φόρεμα με δαντέλα και πήγε σε ένα … Dinner in the dark, στο οποίο δε θα έβλεπε ούτε τη μύτη της…
Η Μαρία, κουρασμένη από τις εγωιστικές συμπεριφορές της παρέας της αλλά με έντονη ερωτική διάθεση, ένα βράδυ, σ’ ένα μπαρ, γνωρίζει εντελώς τυχαία, έναν τρανς και διεκδικεί το φιλί του…
Ο κύριος Στεργίου, ένας σαραντάρης δημοσιογράφος κάπου στη βόρεια Ελλάδα γνωρίζει την Αθηναία Μαρία, μέσω facebook κι ενθουσιάζεται… Κι εκεί που τους χωρίζουν χιλιόμετρα, η μοίρα του θα τον φέρει πολύ κοντά της σ’ ένα του ταξίδι αστραπή…
Η Μαρία είναι ξαπλωμένη ανάσκελα σ’ ένα γκρίζο μεταλλικό κρεβάτι, ημίγυμνη μ’ ένα σωρό κόσμο πάνω απ’ το κεφάλι της. Όχι, δεν είναι εξωγήινοι που την απήγαγαν για πειράματα και μελέτες. Είναι μια ομάδα γιατρών που συζητάνε τη θεραπεία της…
Κουρασμένη απ’ όλους κι απ’ όλα έχει για μόνη της παρηγοριά τα γραπτά της, όπου γράφει ασταμάτητα κάθε ώρα της ημέρας. Μόνο που τα καλύτερα τα πλάθει στον ύπνο της η Μαρία, αλλά το πρωί δε θυμάται τίποτα…
Δέκα διαφορετικά θηλυκά, κάθε ηλικίας που δε διστάζουν να πουν την ιστορία τους, που θέλουν να τη μοιραστούν μαζί σας, γιατί ξέρουν ότι ανάμεσα σ’ αυτές τις δέκα, κάπου κρύβεστε κι εσείς κι ας μην τολμάτε να το ομολογήσετε. Μην τις κρίνετε… Απλά αγαπήστε τες!
