Αν νόμιζες ότι οι ιστορίες τρόμου που παρακολουθείς στα αγαπημένα σου θρίλερ συμβαίνουν μόνο στην Αμερική, έχει έρθει η ώρα να το ξανασκεφτείς. Αν και το πιο πιθανό είναι ότι δεν χρειάζεται να σου το πω καν εγώ αυτό. Το βλέπεις να συμβαίνει γύρω σου καθημερινά.
Αλλά ας δούμε μερικά εγκλήματα που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, όπως και να έχει, καθώς από ό,τι φαίνεται, ένα πράγμα μένει σταθερό για τους ανθρώπους κάθε εποχής. Και αυτό είναι η βαναυσότητα. Και πραγματικά ως ανθρωπότητα έχουμε καταφέρει να εφεύρουμε ποικιλία τρόπων για να βασανίσουμε ο ένας τον άλλον ανά τους αιώνες.
Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Από δολοφονίες μέχρι εγκλεισμούς
Μια δολοφονία κι ένα ρεμπέτικο
«Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου ‘μελλε να πάθεις, από κακούργα πεθερά, τα νιάτα σου να χάσεις» είναι μερικοί στίχοι του «Κακούργα Πεθερά» , διόλου τυχαίοι, καθώς ο Δημήτρης Αθανασόπουλος δολοφονήθηκε το 1931 από τη σύζυγο και την πεθερά του και είναι δικαίως ένα από αυτά τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την κοινωνία μας.
Βέβαια, λέγεται ότι ο Αθανασόπουλος δεν ήταν ακριβώς «άγιος» (αν και αυτό, φυσικά, δεν δικαιολογεί τη δολοφονία του). Την εποχή εκείνη χαρακτηριζόταν ως γυναικάς και μάλιστα ορισμένοι υποστήριζαν ότι διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της γυναίκας του.
Κακοποιούσε τη γυναίκα του και όταν στις 4 Ιανουαρίου του 1931 αυτή η κακοποίηση έγινε χειρότερη από ποτέ, εκείνη ζήτησε τη βοήθεια της μητέρας της. Η πεθερά έπεισε τον ανιψιό της να πυροβολήσει τον Αθανασόπουλο και αφού τεμάχισαν το πτώμα, το πέταξαν στο ρέμα του Ιλισσού.
Η ελληνική κοινωνία του ’80 παθαίνει σοκ
Ένα ακόμη από τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία είναι η ιστορία του 27χρονου τότε Παναγιώτη Φραντζή. Στις 24 Ιουνίου του 1987 ο σύζυγος της Ζωής Γαρμανή (18 ετών) τη στραγγάλισε και την τεμάχισε με ένα χασαπομάχαιρο. Ο λόγος;
Η κοπέλα έχασε τη ζωή της για έναν καυγά. Ο άνθρωπος που βρήκε τα κομμάτια της στις πλαστικές σακούλες είπε χαρακτηριστικά: «Νόμισα ότι είναι χοιρινό κρέας. Μόλις το αναποδογύρισα διαπίστωσα ότι ήταν κομμάτι από γυναικείο σώμα».
Κάθε ιστορία «Κωσταλέξι»
Το χωριό Κωσταλέξι έχει κερδίσει δικαίως μία θέση στη λίστα με τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα καθώς έχει γίνει πλέον συνώνυμο με κάθε ιστορία καταναγκαστικής απομόνωσης-φυλάκισης ανθρώπων από συγγενικά τους πρόσωπα. Όταν η υπόθεση ήρθε στο φως, στις 7 Νοεμβρίου του 1978, επικράτησε ένα δημοσιογραφικό μπάχαλο.
Οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. βρήκαν σε ένα βρώμικο δωμάτιο, σε άγρια και άθλια κατάσταση, την Ελένη Καρυώτη η οποία είχε παραμείνει έγκλειστη στο σπίτι της οικογένειάς της για 29 χρόνια. Και τι δεν ειπώθηκε στη συνέχεια. Η Ελένη, αλλά και η οικογένειά της, έγιναν βορά των μέσων ενημέρωσης.
Μια εκδοχή για την αιτία του εγκλεισμού της ήταν ότι είχε συνάψει σχέση με έναν δάσκαλο ο οποίος ήταν κομμουνιστής. Άλλοι υποστηρίζουν πως στην πραγματικότητα η Ελένη είχε ψυχολογικά προβλήματα και πως για να μην υποστεί τις άθλιες συνθήκες στο Δαφνί, στο οποίο κατέληξε για ένα διάστημα, ο πατέρας της την πήρε πίσω στο σπίτι.
Λέγεται, επίσης, ότι όλη η οικογένεια ζούσε κάτω από τις ίδιες κακές συνθήκες με την ίδια. Αμφιλεγόμενο το κατά πόσο αυτό δικαιολογεί την άθλια κατάσταση στην οποία βρέθηκε, πάντως τα αδέλφια της που την ανέλαβαν μετά το θάνατο των γονιών τους, αθωώθηκαν τελικά.
Ένα σύγχρονο «Κωσταλέξι»
Γιατί τέτοιοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Δεν μας έφτασε το ένα. Και παρά το γεγονός ότι αυτό δεν είναι το μόνο από τα σύγχρονα εγκλήματα που συγκλόνισαν την κοινωνία μας, είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του μέχρι πού μπορεί να φτάσει η απανθρωπιά.
Το σύγχρονο «Κωσταλέξι» αφορά την υπόθεση της Μαρίας Παπαδοπούλου η οποία κρατούνταν φυλακισμένη για περίπου 8 χρόνια στο σπίτι της στην Καλλιθέα. Η 77χρονη δράστης και ο συγγενής της, που υποτίθεται ότι θα φρόντιζαν την ανάπηρη γυναίκα μετά το θάνατο της μητέρας της, απέσπασαν την ακίνητη περιουσία της και τη σύνταξη των 1.200 ευρώ.
Η άτυχη γυναίκα έμεινε στο φωταγωγό να σαπίζει, να διψά και να αποστεώνεται, μέχρι που το 2014 επενέβησαν οι γείτονες, καλώντας το Υγειονομικό. Η Μαρία βρέθηκε στο φωταγωγό του σπιτιού.
Και τι μας έμαθαν τελικά όλα αυτά τα εγκλήματα…
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα εγκλήματα που συγκλόνισαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία. Και συνεχίζονται. Και επιμένουν. Τι να πρωτοθυμητούμε από εγκλήματα; Για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά; Τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη;
Το ότι ο Θανάσης Αρβανίτης έκοψε το κεφάλι της συζύγου του όσο ήταν ακόμη ζωντανή και το περιέφερε σαν λάφυρο πολέμου στους δρόμους της Σαντορίνης; Και πόσα άλλα «Κωσταλέξι» έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν άραγε γύρω μας;
Εμείς; Έχουμε υπάρξει μάρτυρες τέτοιων περιστατικών; Έχουμε μιλήσει για αυτά; Έχουμε προσπαθήσει να βοηθήσουμε; Αλλά καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να επέμβει κανείς. Εδώ δεν ανοίγει κανείς τα πατζούρια του όταν μια νεαρή κοπέλα ουρλιάζει για βοήθεια μέσα στη μέση του δρόμου, στα όρια του να βιαστεί.
Δεν θέλουμε να εμπλακούμε. Μαθαίνουμε να φωνάζουμε «φωτιά!», γιατί ξέρουμε ότι αν κανείς δεν ενδιαφερθεί για εμάς, τουλάχιστον θα ενδιαφερθεί μην τυχόν καεί το σπίτι του. Μάλλον.
Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερη μοίρα από το να ξυπνήσεις άνθρωπος και να «κοιμηθείς» κρέας. Αυτή είναι η άλογη βία. Εκεί μας οδηγεί. Μήπως να την καταπολεμούσαμε πιο ενεργά;
